Add
Private Notes
De families Moelchand en Vogelesang zijn kersverse buren in een Haagse nieuwbouwwijk. De burenrelatie begint goed; samen plaatsen ze de schutting tussen de achtertuinen. Als het werk klaar is bekijkt Channo Moelchand vanaf zijn balkon de schutting. Hij schrikt zich rot, want aan de achterkant loopt de schutting scheef! Buurvrouw Vogelesang is het daar niet mee eens. Sterker nog, zij voelt zich het slachtoffer, want de uitbouw van Moelchand staat gedeeltelijk op haar erf. Zo staan de buren binnen de kortste keren lijnrecht tegenover elkaar. Het is aan mr. Frank Visser om duidelijkheid te scheppen. Hoe moet de schutting staan? Waar loopt de erfgrens? Komt het ooit nog goed tussen deze buren?
Het echtpaar Miedema woont aan de Dorpstraat in Haskerdijken. Bejaarde buurvrouw Huizinga heeft onlangs haar hek aan de straatkant laten verplaatsen. Nu staat het vóór de steeg tussen de garage van Miedema en het huis van Huizinga. Dit is bij de Miedema’s in het verkeerde keelgat geschoten. Zij kunnen niet meer bij de dakgoot van hun garage voor onderhoud. Huizinga vindt het wel best zo, ze wil de Miedema’s helemaal niet in die steeg hebben. De zaak lijkt simpel, maar als het Kadaster komt meten en het hele dorp zich op de hoorzitting met de zaak bemoeit wordt het nog een pittig karwei voor mr. Visser.
Hanny de Jager woont met veel plezier in haar prachtige flat in Amersfoort. Ze wil het pand een beetje sfeer geven met bloembakken aan haar balkon en een Venezolaans wandkleed in de entree. Niet iedereen is daar blij mee: het bestuur van de Vereniging van Eigenaren zegt dat Hanny handelt in strijd met het huishoudelijk reglement. Ze dient de bloembakken onmiddellijk te verwijderen. Het wandkleed mag alleen blijven als Hanny van alle medebewoners toestemming krijgt. Dat lukt niet, want twee van de tweeëntwintig bewoners zijn tegen. Voor Hanny is de maat vol, ze vraagt De Rijdende Rechter of deze regels wel door de beugel kunnen. Voor het bestuur is dat geen vraag, hun standpunt is duidelijk: regels zijn regels.
Edwin de Vries en het echtpaar Nijboer zijn boven- en onderburen. Als de onderburen met vakantie zijn, heeft Edwin een flinke lekkage in zijn keuken. De woningbouw repareert de afvoer, maar voor de onderburen is het te laat: de laminaatvloer hun keuken is naar de knoppen. De beide buren onderhandelen over een schadevergoeding. Volgens Edwin is afgesproken dat hij honderd euro zou betalen, maar Nijboer weet zeker dat Edwin de hele schade zou vergoeden: ruim vierhonderd euro. Na vijftig euro te hebben betaald hoort Edwin van de woningbouw dat hij helemaal niet aansprakelijk is. En tot overmaat van ramp krijgen de buren ook nog laaiende ruzie over geluidoverlast. Edwin weigert nog een euro te betalen en wat hij al heeft betaald eist hij terug. Nijboer wil echter de volledige schade vergoed hebben.
Bertus van Essen woont in een fijne flat in Bilthoven. Zijn woongenot wordt ernstig verstoord door nieuw beleid van de verhuurder, woonstichting SSW. Omdat er te pas en te onpas grof vuil bij de containers vóór de flat werd gezet, heeft de woonstichting gezocht naar oplossingen. Eén daarvan is het plaatsen van onjuist aangeboden vuil in de entreehal van de flat. Dat is voor meneer Van Essen onaanvaardbaar. Als hij naar zijn flat wil, moet hij nu langs het stinkende vuilnis van anderen in de centrale hal. Ook worden extra schoonmaakkosten in rekening gebracht aan alle huurders, wanneer er weer eens is geplast in de lift of bij de bergingen. De heer Van Essen denkt dat dit beleid niet strookt met de wet: de goeden worden nu samen met de kwaden gestraft! Aan De rijdende rechter te beslissen of dat zo maar kan.
Families Bruijnes en Plakke zijn buren in Nunspeet. Sinds de familie Plakke daar woont is er onenigheid over de achterom. Het echtpaar Bruijnes gebruikt de achterom graag en ook hun bezoek. Tot ergernis van Plakke. Als deel van een tuinrenovatie heeft Plakke het pad van de achterom opgehoogd, precies tot aan de erfgrens. Nu zit er een forse opstap in het pad. Bruijnes kan daar moeilijk overheen met de rollator; hij eist dat het weer wordt zoals het was. Plakke wil op zijn beurt dat het recht van overpad wordt opgeheven, de buren kunnen net zo goed omlopen, zoveel verder is dat niet. De rijdende rechter gaat kijken en meten; wie heeft het bij het rechte eind?
In Dokkum staat de monumentale molen Zeldenrust. Aan de voet van de molen woont het echtpaar Van Tilburg, familie van de laatste molenaar. Al jaren parkeren zij hun busje op het terrein rond de molen; land van de gemeente. Daar dreigt een einde aan te komen. Stichting Monumentenbehoud Dongeradeel heeft het terrein gekocht van de gemeente en wil het busje daar niet meer hebben. Ze vinden het geen gezicht, zo’n oude bus voor dit mooie monument. De familie beroept zich op een parkeervergunning die een aantal jaar geleden door de burgermeester zelf is afgegeven. Is die handtekening dan helemaal niets waard? Meester Frank Visser reist naar het hoge noorden om de zaak te onderzoeken
Cees Pepping is uitbater van een sauna en zwemcomplex. Hij heeft zijn buren in het verleden recht van overpad verleend voor de steeg tussen zijn bedrijf en hun pand. De buren, familie De Veer, maakt daar dankbaar gebruik van. Ze kunnen hun pand splitsen en apart verhuren omdat ze een tweede voordeur in de steeg hebben. Als Cees Pepping een houten wand en overkapping in de steeg wil timmeren geeft de familie De Veer hem geen toestemming die in hun muur te verankeren. Pepping lost dat op door op luttele centimeters afstand van die muur een houten wand te bouwen. De tweede voordeur van het huurappartement verdwijnt achter de schrootjeswand. Slechts met moeite is de deur nog bereikbaar. De familie De Veer eist dat de houten wand en overkapping worden verwijderd. Cees Pepping vindt dat onzin; ze kunnen er best bij.
In het pittoreske Puth leven de families Valentijn en Lenssen naast elkaar. Helaas is de burenrelatie aardig verzuurd na een fikse ruzie over de verbouwing bij de familie Valentijn. Lenssen heeft tegen de verbouwing bezwaar gemaakt bij de gemeente. Om toch te kunnen bouwen, maken de buren een aantal afspraken over een te plaatsen kindvriendelijk hek en de erfgrens. Wanneer het aankomt op het uitvoeren van die afspraken, laait de onenigheid weer op. De families kunnen het niet eens worden over waar de erfgrens precies loopt en wat nu te verstaan onder een “kindvriendelijke afrastering”. Ze roepen de hulp in van De Rijdende Rechter die maar eens duidelijkheid moet komen brengen.
Pietro en Andrea Daamen zien hun kinderen graag buiten spelen in het Limburgse Brunssum. Dat is een stuk gezonder dan thuis voor de buis. Gelukkig ligt naast hun huis een omheind trapveldje. Tot ergernis van Pietro is het veldje recent aanzienlijk verkleind door de gemeente door de omheining te verplaatsen. De gemeente heeft dat gedaan op verzoek van andere buurtbewoners. Die hadden geklaagd over het feit dat de omheining zo stond dat midden in het veldje een traditioneel wegkruis stond. Het kruis met Onze Lieve Heer was al eens ernstig beschadigd geraakt omdat het als doelpaal had gediend. Volgens Pietro en zijn medestanders is het trapveldje nu te klein en nauwelijks nog van nut. Hij eist dat de omheining weer op de oude plaats wordt teruggezet. Mr. Visser neemt een kijkje. Op de hoorzitting blijkt dat de kwestie de hele buurt behoorlijk verdeeld houdt.
