Add
Private Notes
Eelco en Cobi Hooglander kopen in 2001 hun droomhuis in Rotterdam-Zuid. Stukje bij beetje knappen ze het helemaal zelf op. Maar vlak voordat het af is, blijken ze een groot probleem te hebben. Door een enorme lekkage in het huurhuis naast hen, is de muur in hun woonkamer zo vochtig geworden dat er zwam in is gekropen. Zolang de problemen in het huurhuis niet worden verholpen, is het zeker dat de zwam blijft doorwoekeren. De eigenaar van het huurhuis, Martin Schuller, wil het probleem wel verhelpen, maar zegt niets te kunnen doen omdat zijn huurder hem niet binnen wil laten. En zo kan de zwam dus zijn gang blijven gaan en enorme schade aanrichten.
Als de leegstaande seniorenwoningen tegenover hen worden gerenoveerd, besluiten mijnheer en mevrouw Tunzi Woningstichting Volksbelang te vragen ook hun woning onder handen te nemen. Dat kan, mits ze van een verhuisvergoeding afzien. De Tunzi's gaan akkoord en betrekken na drie maanden hun prachtig gerenoveerde seniorenwoning. Na de Tunzi's volgen meer renovaties. Maar wat schetst hun verbazing? Die bewoners krijgen wél een verhuisvergoeding en niet de minste: de Tunzi's lopen vijfduizend euro mis! "Jullie hebben nu eenmaal zelf om die renovatie gevraagd," aldus Woningstichting Volksbelang. Gelijke monniken, gelijke kappen, vinden de Tunzi's. Worden ouderen die vragen dan overgeslagen?
Ze mogen dan vijfduizend vierkante meter grond hebben, dat de schuur van de buren veertig centimeter op hun grond staat is een doorn in het oog van meneer en mevrouw Dalmolen. De schuur stond er al toen hun buren, meneer en mevrouw Spijkstra, het huis betrokken. Nu de schuur lekt, moeten meneer en mevrouw Spijkstra over het land van hun buren om het dak te repareren. En die geven daar geen toestemming voor. "Eerst die veertig centimeter land terug," zo zeggen de Dalmolens. Kortom: het schuurt in het Groningse Noordwijk.
Als meneer Landzaat bezig is met zijn opbouw, komt de familie Van Alphen erachter dat hun buurman, tegen de afspraak in, meer dan de helft van de tussenmuur gebruikt. Als ze hem daarop wijzen, brengt meneer Landzaat de opbouw terug tot precies de helft van de muur, zoals was afgesproken. Maar daarmee is de kous niet af voor de familie Van Alphen. Zonder hun medeweten heeft de buurman ook een deel van hun platte dak gebruikt. Ook dit geschil lijken ze te kunnen oplossen. Tot twee keer toe wordt er een overeenkomst bereikt over deze erfgrensoverschrijding, maar de familie Van Alphen blijft problemen hebben met de opbouw. Meneer Landzaat heeft uit pure ellende oud-bewoner meneer Harink als woordvoerder in de arm genomen.
Je denkt een waardevaste viool te kopen en vervolgens raak je hem aan de straatstenen niet kwijt. Dat overkwam Astrid Gordijn, een zeer getalenteerde violiste uit Groningen. Ze kocht twee violen bij vioolbouwer Peter Brandt in Assen. Toen ze deze bij andere vioolbouwers wilde inruilen, bleek de inruilwaarde veel lager dan het bedrag waarvoor ze oorspronkelijk waren verkocht. "Ik heb er dus teveel voor betaald," aldus Astrid. "Nee, een vioolbouwer geeft altijd veel minder voor een viool van een andere," aldus Peter Brandt. Daarnaast zou hij slachtoffer zijn van een hetze binnen de Nederlandse vioolbouw. Kortom: een zaak waar muziek in zit!
Meneer van Hoof en de gebroeders Vercammen zaten bij elkaar op de basisschool in Valkenswaard. Ze zijn ook nog eens buren: meneer Van Hoof verhuurt het huis naast de broers en is er vaak te vinden voor klusjes. Wie denkt dat de heren goede vrienden zijn, heeft het goed mis. De gebroeders Vercammen hebben in het verleden de ligusterhaag tussen de huizen vervangen door een coniferenhaag. Dat zit meneer Van Hoof nog steeds flink dwars. Hij is bang dat de haag veel te hoog zal worden. Volgens de gebroeders Vercammen probeert hun oud-schoolgenoot de haag om zeep te helpen met illegaal verdelgingsmiddel. Niets van waar, aldus Van Hoof, die overigens wel graag ziet dat de coniferen verdwijnen.
Truus Memel houdt wel van een potje bridge. Elke dag is ze te vinden op de website van Stepbridge, een online bridgeclub. Het spel boeit haar en de sociale contacten, het zogenaamde gechat, vindt ze gezellig. Maar niet iedereen is blij als Truus online is. Na klachten over hinderlijk gedrag, stalken en zelfs spelbederf wordt Truus geschorst. Die snapt niets van de commotie en spreekt van een hetze. Na twee schorsingen wordt Truus, in haar ogen zonder enige reden, geroyeerd. "U valt leden lastig," aldus Stepbridge. Truus Memel zelf vindt dat ze slachtoffer is van kwetsend gedrag.
Sinds hun buurman vier jaar geleden een dakopbouw plaatste, lekt het in de aanbouwkeuken van de familie Elzakker uit Steenbergen. Zeker als de regen door de noordwestenwind tegen de zijmuur aanklettert. De lekkage is nooit verholpen en het conflict ook niet, ondanks tussenkomst van een bemiddelaar. Dit voorjaar verkoopt de buurman van de Elzakkers zijn huis aan mevrouw Cornelisse. Zij is echter niet ingelicht over het conflict, maar dat doet mijnheer Elzakker nu wel. En hoe! Als mevrouw Cornelisse en haar drie kinderen voor het eerst hun nieuwe huis bezichtigen, staat hij op de stoep om haar van het probleem op de hoogte te stellen. Mevrouw Cornelisse heeft nietsvermoedend een huis met een conflict gekocht.
Als de welzijnsstichting op Texel failliet gaat en de daarin ondergebrachte concertvleugel in handen lijkt te vallen van een curator, slaan eilanders Ed Stiekema en Frits Langeveld alarm. De vleugel is immers door de bewoners van Texel gefinancieerd en heeft een belangrijke culturele waarde voor het eiland. Nood breekt wet, vandaar dat zij besluiten de vleugel te ontvoeren. Stiekema krijgt echter wroeging en besluit om zichzelf aan te geven bij de politie. Dat wordt hem niet in dank afgenomen door zijn partner in crime Langeveld. De vleugel mocht toch niet gevonden worden? Langeveld besluit daarom op eigen houtje het instrument voor een tweede keer te laten verdwijnen. Stiekema, die inmiddels door de curator aansprakelijk is gesteld voor het verdwijnen van de vleugel, wordt door de rechtbank veroordeeld tot betaling van 4500 euro plus proceskosten. Stiekema betaalt, maar vindt dat Langeveld hiervoor moet opdraaien. Die heeft immers de vleugel nogmaals ontvoerd.
Miranda Vernooij koopt vol verwachting haar eerste huisje in de Utrechtse wijk Lombok. Ze hoeft alleen nog maar wat te schilderen, want verder is het appartement volledig gerenoveerd. Maar al na een paar dagen begint de ellende. De riolering, die Miranda deelt met haar bovenbuurman en die bij de renovatie niet is vervangen, blijkt verstopt. De verkoper van het huis, de heer Ramsaran, biedt aan de werklieden die het huis hebben gerenoveerd, in te schakelen om de verstopping te verhelpen. Miranda lijkt vervolgens van de problemen af te zijn. Na enige tijd begint het echter te stinken in Miranda's huis. Ze blijkt een open riool onder haar vloer te hebben. Wie is verantwoordelijk voor deze ellende? En hoe komt die colafles in de rioolpijp? Kortom, een zaak waar een luchtje aan zit.
De familie Berendsen koopt bij Autobedrijf Valk een tweedehands auto voor €13.000,-. Zevenduizend kilometer lang is er geen vuiltje aan de lucht, maar dan krijgt de auto kuren. De brandstofverstuivers zijn kapot. Kosten: €6000,-. Dit valt onder de Bovag-garantie, zou je denken. Maar die heeft de familie Berendsen niet afgesloten in ruil voor €1000,- korting op de aanschafprijs. Autobedrijf Valk stelt voor dat ze alsnog voor dat bedrag een Bovag-garantie bij hen afsluiten en dat ze dan vervolgens naar de auto zullen kijken. De familie Berendsen weigert dit. De auto hoort het gewoon te doen, dus dient deze kosteloos gemaakt te worden. Ze laten hun auto bij een andere garage repareren en eisen dat Autobedrijf Valk de kosten vergoedt. Die weigert dat. Heeft de familie Berendsen nu recht op die schadevergoeding of hebben ze gewoon pech?
Als Annemiek voor het eerst de ruin Becardi ziet, is het liefde op het eerste gezicht. Voor €1000,- wordt Annemiek de gelukkige eigenaar van de gecastreerde hengst. Becardi blijkt echter een behoorlijk wild beest te zijn. Zo wild, dat Annemiek concludeert dat Becardi niet volledig gecastreerd is. Hij zou een niet-ingedaalde testikel hebben, wat hem een zogenaamde klophengst maakt. Annemiek weigert om verkoopster Marijke het volledige aankoopbedrag te betalen, aangezien ze extra kosten moet maken om Becardi alsnog te laten 'helpen'. Marijke is het hier niet mee eens. Daarnaast zou het bedrag dat Annemiek achterhoudt te laag zijn, omdat ze volgens Marijke helemaal geen aanbetaling van €400,- heeft gedaan zoals ze beweert. Wie jokt er hier? En is Becardi daadwerkelijk een klophengst? Om daar achter te komen laat mr. Visser de lange arm van de wet ver strekken...
