Tot de onderwerpen van "Industry of Love" behoren de kikvorsman op schoot, vrouwen lastigvallen met lege vissenkommen, dieren en tijd. Het verschil met Teeuwens eerste drie shows is dat het absurdisme eerder lichtvoetig dan tragikomisch is. Desalniettemin bevat Industry of Love een aantal sketches die het onbestemde gevoel van weltschmerz oproepen.
Het gedicht Liefde is een van de zeldzame momenten waarop de cabaretier tot het publiek spreekt zonder absurdisme of dubbele bodem. Het is een verzuchting over de liefde als pijnlijke maar verslavende, en tot mislukken gedoemde onderneming.
In het controversiële stuk Koningin wordt het koningshuis onder handen genomen. Teeuwen slaagt er weer in om zijn publiek op te zadelen met dat schuldbewuste en gegeneerde gevoel dat gepaard gaat met lachen om zaken die over de grens van het betamelijke lijken te gaan. Hoewel niet representatief voor de show als geheel (een Fremdkörper, in zijn eigen woorden), houdt deze sketch Teeuwens reputatie in stand: "een cabaretier die alleen maar wil choqueren". Hij lijkt er niet mee te zitten: 'Dat is dus geen lintje voor mij', voorspelt hij, schuldbewust glimlachend.
