Add
Private Notes
2012 was het jaar van de Arabische lente. Dictators werden van hun troon gestoten, het volk sprak, riep uit dat het anders moest. Het democratisch optimisme, de euforie van de eerste dagen maakte al snel plaats voor de realistische vaststelling dat democratie niet altijd een eenvoudige oefening is.
Verruilt de Arabische wereld de ene dictatuur voor de andere of is revolutie sterk genoeg?
Oorspronkelijke titel: Islam radical: les djihadistes en embuscade – Java, 2012.
Als ze in China over 'De Grote Sprong Voorwaarts' spreken, hebben ze het niet meer over Mao of het communistische China. Honderden landelijke dorpen moeten nu wijken voor megasteden. Want alleen economische groei kan de massa welvaart brengen. Panorama registreert hoe in een dorp in een afgelegen vallei een nieuwe stad uit de grond rijst en hoe de boerenbevolking met zachte dwang warm wordt gemaakt voor dit gigantisch project. Originele titel: 'The fastest changing place on earth' - BBC, 2012.
Op 7 februari 2005 werd Hatun door haar broer Ayhan doodgeschoten aan een bushalte in Berlijn. Ze had de familie eer geschonden, vond hij. Ayhan zit ondertussen achter de tralies en praat in detail over de omstandigheden van de moord. "Ja, het was eremoord. Het wat toen een obsessie voor mij, de eer van de familie. De manier waarop ze leefde kon echt niet." Maar niet alleen Ayhan spreekt. Ook zijn familie, vrienden en zijn broer spreken vrijuit. Die laatste werd van medeplichtigheid verdacht, hij zou het wapen hebben gekocht. De vroegere vriendin van Ayhan was kroongetuige in de zaak en leeft nu met een nieuwe identiteit in een getuigenbeschermingsprogramma. Zij is ervan overtuigd dat de moord een beslissing van de familie was. "Ze wisten er allemaal van. Daar ben ik 100% van overtuigd." Verloren eer is de deprimerende zoektocht naar bewijzen in Berlijn, Istanboel en Oost-Anatolië en in de parallelle samenlevingen van Koerden en Turken.
Originele titel: 'Verlorene Ehre' - Matthias Deiss en Jo Goll, 2011.
In België worden gezinnen met kinderen, die het grondgebied moeten verlaten, begeleid door een terugkeercoach en lokaal opgevangen in gewone huizen. Voor het eerst gaf de Belgische Dienst Vreemdelingenzaken toestemming om van zeer nabij coaches en gezinnen te filmen.
Tinne Jansen en Eve Rondou werken voor de Dienst Vreemdelingenzaken in het Belgische Sint-Gillis-Waas. Het zijn duizendpoten, goed geschoold in de Belgische en Europese wet- en regelgeving voor vreemdelingen. Ze beheren een netwerk van advocaten, artsen, scholen en hulpverleningsinstanties. Maar net zo goed ontstoppen ze de gootsteen en maken ze de huizen klaar voor nieuwe gasten.
De Terugkeerwoningen in België worden internationaal gezien als een voorbeeld van humaan terugkeerbeleid. In België zelf zijn de terugkeerwoningen nog altijd onderwerp van politieke controverse. Tegenstanders noemen de woningen laatdunkend 'Turtelhuisje', naar de toenmalige minister Annemie Turtelboom, die in 2008 besloot om uitgeprocedeerde gezinnen met kinderen niet langer op te sluiten, maar lokaal in gezinswoningen onder te brengen onder intensieve begeleiding. En met succes. Intensieve en persoonlijke begeleiding vergroot de kans op een duurzame terugkeer naar het land van herkomst. Het logenstraft de simpele gedachte, die in Nederland nog altijd overheerst, dat alleen 'drang en dwang' in een sober verblijf mensen kan motiveren om te vertrekken. De praktijk wijst anders uit. Angst, ontbering en opsluiting maken mensen integendeel juist ontoegankelijk en onverzettelijk.
In 'De Terugkeercoach' volgt Kees Vlaanderen de coaches Eve Rondou en Tinne Jansen in soms hartverscheurende gebeurtenissen, die ook de coaches niet gemakkelijk los laten. "In een gesloten centrum zijn de mensen dossiers en vind je het jammer als ze het niet redden, maar wij hebben een band met ze gekregen en dan denk je, nee, nee, nee!" De kern van hun werk is het winnen van vertrouwen van gezinnen, die vaak al veel ellende hebben meegemaakt. "
De Verenigde Staten heeft zijn nieuwe minister van Buitenlandse Zaken en in Israël blijft Netanyahu aan de macht. Die kaarten zijn geschud, dus kan er verder gespeeld worden. Het pokerspel waar we ons vanavond op concentreren is het spel rond de nucleaire capaciteit van Iran. Al 33 jaar zijn de verhoudingen tussen Iran en het Westen gespannen. Deze aflevering van Panorama focust op het nucleaire aspect ervan. Met zin voor evenwicht en objectiviteit hebben de makers alle misverstanden, hoopvolle bijna-akkoorden en mislukte compromissen op een rij gezet. Hamvraag blijft: heeft Iran de technologie in huis om een kernwapen te maken, of is de officiële uitleg ook de juiste: dat het land alleen maar met het oog op vreedzaam gebruik van kernenergie centrifuges bouwt die uranium verrijken? "We zullen er alles aan doen om Iran ver weg te houden van een nucleair wapen." -president Barack Obama. En dat terwijl Iran vindt ook over een nucleaire installatie te mogen beschikken, als landen als Israël dat ook hebben. Veertig jaar lang al wordt er druk onderhandeld over de nucleaire capaciteit van Iran. En telkens als er niet meer gesproken wordt, loopt het fout. Stevenen we af op een gewapend conflict met Iran of wint de diplomatie opnieuw de overhand? Originele titel: 'Fall-out: 40 years of nuclear dispute with Iran' - BBC, 2012.
Er komt een tijd waarin we niet moeten wachten op een orgaandonor om het ons mankerende orgaan te vervangen, maar waarin het orgaan opnieuw wordt gemaakt met onze eigen stamcellen. En die tijd is dichterbij dan we denken. De 34-jarige Julia kreeg afgelopen zomer een nieuw stuk luchtpijp ingeplant. Een stuk precies hetzelfde zoals ze na een auto-ongeval verloor, opgebouwd uit haar eigen cellen. "We nemen een scan van haar slokdarm, maken op basis daarvan een replica en daar zaaien we stamcellen op." - David Green, Harvard Bioscience. "We geloven inderdaad dat we in de nabije toekomst op maat van de patiënt gemaakte organen zullen kunnen maken." - Philipp Jungebluth, chirurg en stamcelspecialist. Panorama volgt het team rond stamcelonderzoeker en chirurg Paolo Macchiarini. Ze weten waar ze aan beginnen en hebben op wetenschap gestoelde hoop dat het lukt, maar zeker zijn ze pas op het einde van de operatie. Een reportage van Wolfram Giese, 2012.
Jonathan Jacob overleed op 6 januari 2010 in een cel van de lokale politie in Mortsel ten gevolge van politiegeweld. Eerder die dag was geprobeerd Jonathan Jacob te laten colloqueren. Maar een psychiatrisch ziekenhuis weigerde de man op te nemen. Hij zou te agressief geweest zijn. Om die reden moest hij platgespoten worden. Maar daar liep het fataal af. De raadkamer verwijst de directeur en een psychiater van de instelling en één politieman naar de correctionele rechter. Maar zijn zij de juiste mensen? Panorama reconstrueert het verhaal op de grens van psychiatrie en ordehandhaving, het verhaal van een jongeman die zorg nodig had maar slaag kreeg en stierf.
Hij stopt op 28 februari om 20 uur. Het heeft geen zin daar enige symboliek achter te zoeken, eerder Duitse Gründlichkeit, klaar en duidelijk. Toen kardinaal Ratzinger, Benedictus XVI werd sloeg bij velen de angst om het hart. Benedictus had als tweede man in het Vaticaan al een bijzonder conservatief verhaal, en had Johannes Paulus dan nog een menselijk gelaat, dan ontbrak dat bij zijn opvolger. Maar al snel bleek ook dat deze paus meer is dan conservatief. Hij herstelt de Latijnse mis, verwerpt het gebruik van condooms, haalt een aantal fundamentalistische bisschoppen de kerk weer in, steunt het Legioen van Christus en maakt zijn bezoek aan Israël tot een diplomatieke ramp. Terwijl hij in zijn geschriften -Benedictus blijft een academicus- opvallend liberaal uit de hoek kan komen. Hij stimuleert ook de dialoog tussen de verschillende religies. Panorama kijkt terug op het pontificaat van Benedictus de XVI, een conservatieve paus in een veranderende wereld. Originele titel: 'The world according to Benedict XVI' - Doc en Stock, 2010.
Minister Smet heeft plannen om het secundair onderwijs te hervormen, Er zijn scholen die die plannen deels al uitvoeren. Panorama gaat drie dergelijke scholen bezoeken.
Het is een oud zeer: Brussel is te ingewikkeld om vlot te besturen. Een gewest, negentien gemeenten, drie gemeenschapscommissies en nog zoveel meer bestuurslagen maken van bijna elk groot project in de hoofdstad van Europa een lange lijdensweg. Zo wordt het dorp Broekzele nooit een wereldstad, een metropool. Ze werken er aan een interne staatshervorming, die een aantal pijnpunten moet wegmasseren. Panorama onderzoekt of er beterschap op komst is. Een reportage van Greet Pluymers en Hilde De Windt
Het is ondertussen tien jaar geleden dat de Amerikanen voor het laatst Irak binnentrokken en Saddam van zijn sokkel sleurden. Het is echter één ding een dictator omver te werpen, een democratie opbouwen bleek een ander verhaal. In het kader van de opbouw van een politiemacht werden ook speciale politiecommando's in het leven geroepen. Het zijn die commando's die informatie moesten verzamelen over de opstandelingen. Ze stonden bekend om hun brutaliteit, noch schuwden ze foltering om aan informatie te geraken. Op een bepaald moment hadden ze een netwerk van geheime gevangenissen uitgebouwd.Het is ondertussen tien jaar geleden dat de Amerikanen voor het laatst Irak binnentrokken en Saddam van zijn sokkel sleurden. Het is echter één ding een dictator omver te werpen, een democratie opbouwen bleek een ander verhaal. In het kader van de opbouw van een politiemacht werden ook speciale politiecommando's in het leven geroepen. Het zijn die commando's die informatie moesten verzamelen over de opstandelingen. Ze stonden bekend om hun brutaliteit, noch schuwden ze foltering om aan informatie te geraken. Op een bepaald moment hadden ze een netwerk van geheime gevangenissen uitgebouwd. Zij die er geweest zijn getuigen van het extreme geweld en de mensonterende behandeling van de gevangen. Uit onderzoek van de Britse krant The Guardian en BBC Arabic blijkt nu dat twee vooraanstaande Amerikaanse militairen als adviseurs verbonden waren aan die commando's: Kolonel James Coffman rapporteerde rechtstreeks aan Generaal Petraeus, maar vooral James Steele, toen al kolonel op rust en dus al burger in Irak, overzag de commando's en hoe ze tewerk gingen. Hij had zijn strepen al verdiend in El Salvador en Nicaragua, Amerika's vuile oorlogen in Centraal-Amerika. De contrarevolutie is door Steele tot een militaire strategie verheven. De top van de Amerikaanse defensie, van Petraeus tot Donald Rumsfeld, was op de hoogte van de folterpraktijken in Irak en heeft ze zelfs mee ondersteund. Een
Wanneer de Ethiopische kindjes Masho en Roba in Denemarken landen, komt de droom van adoptieouders Gert en Henriette in vervulling. Maar voor de biologische ouders begint de nachtmerrie nog maar pas. Zij dachten dat ze contact zouden kunnen houden met hun kinderen. Maar dat was buiten het adoptiebureau gerekend. Het verhaal van de beide ouderparen en de kinderen in Panorama.
Originele titel: 'Mercy Mercy' – Denemarken, 2012.
Italië, land van blakende cultuur, mooie mensen en lekker eten. Maar ook een land op de knieën. Politiek in een impasse, economisch niet minder. De jarenlange corruptie en fraude hebben hun sporen nagelaten, een premier die zich denkt alles te kunnen permitteren doet er geen goed aan. En toen was er de economische crisis, Griekenland werd gegrepen, Italië zou volgen. En plots leek het land te beseffen dat het zo niet verder kon. De crisis in de laars en hoe ze er willen uitkomen. Originele titel: 'Girlfriend in a coma' - Mercury Media, 2013.
Hoe langer hoe meer mensen gebruiken de meditatietechniek mindfulness, oorspronkelijk afkomstig uit het boeddhisme. Mindfulness wil mensen terugbrengen naar het hier en nu, en hen onvermijdelijke, negatieve ervaringen leren aanvaarden. Is mindfulness meer dan een hype? Helpt het mensen echt depressies, angsten of pijn te verwerken?
1,9% belastingen betaalt Apple in de VS. Dat zou normaal 35% moeten zijn. Ondertussen roepen andere multinationale bedrijven premier Di Rupo op niet te morrelen aan het belastingbeleid. Een mens zou zich voor minder afvragen waar die multinationals hun belastingen betalen? Een eenvoudige vraag, maar in de zoektocht naar een antwoord stuitte Panorama op een complex systeem van belastingparadijzen, onderlinge belastingverdragen en transacties die legaal lijken maar het bij nader inzien niet zijn. ‘Ik hou van de uitdrukking: zoeken naar een neutrale belasting, dat betekent trouwens gewoon geen belastingen.’ – Richard Murphy, boekhouder. Als multinational is het gewoon zaak te shoppen. Daar te zijn waar je het minst belast wordt. En als je op een slimme manier de voordelen combineert, betaal je zo goed als niets. Zoals Apple of Amazon of Google of Starbucks … ‘Dat is het hart van het mechanisme: het wegsluizen van publieke middelen naar een heel andere wereld.’ – Eva Joly, Europees Parlementslid. In de Tax Free Tour nemen we u langs bekende belastingparadijzen als de Kaaimaneilanden en langs Ierland, Kenia en Nederland. Maar u kan zelf ook in de huid van een multinational met belastingvrees kruipen, speel het taksspel Taxodus.
De Tax Free Tour - VPRO-Tegenlicht, 2013.
Of we willen of niet, we zullen met z'n allen langer moeten gaan werken om de pensioenen betaalbaar te houden. In Denemarken en Zweden doen ze dat al veel langer. En dat heeft daar geen massaal protest ontketend. Panorama ging aan beide zijden van de Öresundbrug kijken hoe de overheid de pensioenleeftijd daar fameus heeft opgetrokken zonder de bevolking tegen zich in het harnas te jagen. Dat lijkt daar te lukken omdat een job in Scandinavië soepeler te combineren valt met het gezinsleven dan bij ons. Een reportage van Greet Op de Beeck, Hilde De Windt en Tine Van Doninck.
De recente conflicten en zelfmoorden bij Apple hofleverancier Foxcon maakten het pijnlijk duidelijk: de Chinese arbeiders pikken het niet meer. Ze willen evenveel rechten als een arbeider in het westen, zij willen ook profiteren van China's economische vooruitgang. Dan kan je als Chinese werkgever kiezen: of je betaalt je werkvolk beter of je gaat op zoek naar een plek waar je nog wel die lage lonen en die flexibiliteit vindt. Veel productie die in China terecht is gekomen omwille van de lage loonkosten, vindt nu zijn weg naar andere Aziatische landen als Cambodja en Bangladesh. Dat laatste land zat dan weer voor een andere reden recent in het nieuws. Originele titel: 'Le reveil ouvrier' - Ampersand, 2013
"Zij hebben messen, wij hebben blaffers. Dus zij gaan naar het ziekenhuis of naar het dodenhuisje."
Zo beschrijft Mylco vanuit de gevangenis de sfeer onder de zwarte stadsbendes in Brussel.
Je moet de sterkste zijn, en dat ook tonen, dat is de spirit. Pas als je wat ouder wordt, al of niet tussen gevangenismuren, krijg je spijt van je daden. Het wordt een rauwe Panorama. 'Biso' is de titel, dat is Lingala voor 'Wij'. Bendeleden en ex-bendeleden vertellen hoe ze voor het makkelijke geld kiezen of kozen, hoe ze als drugdealer in het spinnenweb van de criminaliteit geraakten, en hoe moeilijk het is om daar weer uit te geraken.
De redactie van Panorama had deze reportage niet zelf kunnen maken. Frank Kasadi heeft ze gemaakt, een man van Congolese afkomst, opgegroeid in Matonge, de Afrikaanse wijk in Elsene. Hij was er een tijdje straathoekwerker en kent ze allemaal, de jongens die op straat rondhangen, schijnbaar aan het nietsen, maar eigenlijk zijn ze druk doende hun duistere handeltje op gang te houden. Frank heeft hen aan de praat gekregen. Het resultaat zijn veel harde maar eerlijke getuigenissen over het bendeleven.
Frank Kasadi werd bij de redactie van Panorama geïntroduceerd door Elke Van Hellemont. Zij deed veldwerk bij een bende in Evere, voor haar doctoraatsthesis criminologie aan de KUL. Via een ‘ancien’ uit Evere, Verniers, geraakte ze binnen in het milieu. Vier jaar lang ging ze mee op stap met hen, ze leefde er bijna. Daardoor kreeg ze een ander beeld van de Afrikaanse bendes, die voornamelijk bekend zijn om hun brutaal geweld. Tijdens haar onderzoek ontmoette ze ook Frank, die het milieu kent als zijn binnenzak, maar toch de juiste afstand kan bewaren.
Biso. De zwarte stadsbendes in Brussel is een reportage van Frank Kasadi.
Eén op de tien Vlaamse kinderen en jongeren groeit op in armoede. In een klas van twintig zitten dus gemiddeld twee arme kinderen. Panorama toont de werkelijkheid achter die cijfers. Vijf gezinnen met kinderen vertellen hoe ze creatief zijn met weinig, blij zijn met wat ze krijgen, maar ook dromen van wat niet kan : op reis gaan, lid worden van een voetbalclub, een eigen kamer, een computer. Ouders vertellen hoe ze worstelen met schaamte en schuldgevoelens en hoe ze hopen dat hun kinderen het beter zullen hebben. Een reportage van Phara de Aguirre en Jeremy De Ryckere.
De ene reeks bekentenissen over dopinggebruik volgt op de andere, maar het lijkt niets uit te maken. De liveverslagen van wielerwedstrijden trekken nog altijd miljoenen kijkers. Waarom blijven mensen sporters omarmen die hen op grote schaal bedriegen? En waarom zenden wij de Tour nog altijd live uit? Panorama duikt in de wereld van het wielrennen. Een wereld waarin journalisten worden geïntimideerd en bedreigd; een wereld waarin het publiek, vaak tegen beter weten in, blijft geloven in hun helden. In Tour de Silence ziet u waarom u de waarheid niet kon, mocht en wilde zien. "De enige reden waarom je 'het' niet weet, is omdat je het niet wil weten," aldus David Walsh. (HUMAN-VPRO, 2013)
Anwar is 28 en leraar in Asas, een stad in Syrië nabij de Turkse grens. Hij is vooral bezig met zijn pril gezin en met zijn zoontje van nog geen jaar. Maar dan breekt de opstand in Syrië uit. In het begin blijft het nog rustig bij hem in de buurt. Ook Anwar komt op straat, voor meer vrijheid en democratie, voor zijn zoontje. Anwar besluit om de wereld te laten zien wat er in zijn land gebeurd. Hij filmt betogingen en oproer met zijn kleine camera en speelt informatie door aan mensenrechtenorganisaties. Een jaar lang zullen we met Anwar optrekken en zien we hoe de oorlog hem verandert. Want als de opstand in een oorlog verandert en de beelden die hij schiet confronterender worden, krijgt hij meer en meer het gevoel dat het Westen en de Arabische wereld hem in de steek laat. Originele titel: 'No more tears - How Anwar Became a Radical,' Kurt Pelda/WDR - 2013.
Een hele generatie politici heeft zich door het abortusincident 20 jaar blindgestaard op de inperking van de grondwettelijke macht van de koning. Maar omdat koning Albert zo'n gehoorzame vorst is gebleken, zijn er geen noemenswaardige incidenten meer geweest. Dat is de conclusie van de Panorama-reportage De Gehoorzame Koning. Panorama ging praten met Jean-Luc Dehaene, Guy Verhofstadt, Yves Leterme, Herman Van Rompuy en Elio Di Rupo, de vijf premiers die het land hebben geleid tijdens de regeerperiode van Albert II. Deze generatie politici heeft wel degelijk op verschillende momenten geprobeerd om de grondwettelijke machten van de koning in te perken. In 1990 weigerde koning Boudewijn de abortuswet te ondertekenen, en moest de regering een grondwettelijke truuk toepassen. De koning werd in de onmogelijkheid om te regeren verklaard, en de voltallige regering ondertekende de wet. Het zadelt een generatie politici met een trauma op. Het is dus niet verwonderlijk dat verschillende premiers pogingen zullen ondernemen om de mogelijkheid te voorzien dat een koning niet alle wetten zou moeten ondertekenen. Er zijn twee concrete pogingen ondernomen (in 1994 en in 2010). Guy Verhofstadt geeft toe dat er een politieke consensus was om een incident vergelijkbaar met dat rond de abortuswet te vermijden. Met het artikel 195 van de grondwet in het achterhoofd zegt Verhofstadt dat hij een noodprocedure klaar had. Ook Yves Leterme bevestigt dat die consensus bestond. Door zich blind te staren op de grondwettelijke rol van de koning, is deze generatie politici wel erg gul geweest in de financiële verplichtingen tegenover de koning en zijn familie. 'Toen Koning Albert koning geworden is, heeft hij gezegd dat zijn kinderen ook een functie zouden vervullen en hij vroeg dat ze daarvoor een zekere dotatie zouden krijgen. Daar is de regering toen in de emotionaliteit van het moment op ingegaan', zegt Jean-Luc Dehaene 'Moest het vandaag te herbeginnen zijn dan zou ik dat niet meer doen'. Pa
Ondertussen kreeg ze politiek asiel in Frankrijk en stond ze met de nodige controverse model voor Marianne op de nieuwe postzegels. Panorama zit deze week in het zog van Inna Sjevtsjenko, Femen-boegbeeld en bekend om haar topless protest. Wat schijnbaar begon als een goed gevonden ludieke manier om te protesteren, is uitgegroeid tot een internationale feministische beweging. Een beweging ontstaan in Oost-Europa geënt op West-Europese waarden. Maar het is net in dat West-Europa dat ze tegenwind krijgt, meer bepaald in het Frankrijk van de vrijheid. Staat daar een nieuw soort conservatisme op? Ook moslimvrouwen zoeken hun heil bij Femen. Maar durven ook vragen te stellen bij de manier van protesteren. Want provoceren om te provoceren, daar zou een beweging als Femen toch lang voorbij moeten zijn, toch? ZED, 2013
De laatste jaren produceren we meer informatie dan de mens in 2000 jaar heeft voortgebracht. Sociale media, zoekresultaten op internet, wetenschappelijke experimenten, de aandelenmarkt, het zijn maar enkele van de kollossale databanken, schatten van informatie. Maar die informatie moet eerst aangeboord worden voor je er iets mee kan. De sleutel tot elke databank die ons petje te boven gaat is het algoritme. In Los Angeles worden misdaden voorspeld, in de Londense City is het de wiskundige die het meeste geld schept, en in Zuid-Afrika wordt naar elke ster in de ruimte geluisterd. En dat kan allemaal omdat we eindelijk om kunnen met die enorme hoeveelheid aan informatie. 'The Age of Big Data' - BBC, 2013.
Hoe ziet de toekomst van de journalistiek eruit? Tot nog toe lijken Vlaamse kranten wonderwel stabiel terwijl ze elders in sneltempo afkalven. Christian Van Thillo, baas van De Persgroep noemt het letterlijk ‘het dorp van Asterix en Obelix’, maar hoe blijf je overeind tegen gratis en instant nieuws op smartphone of tablet? En vooral, wat komt er dan in de plaats? Panorama trok naar Amsterdam, Parijs en New York en vond het embryo van journalistiek voor de 21ste eeuw.
De bekende Amerikaanse nieuwssite Huffington Post lijkt te bewijzen dat het kan: gratis online nieuws op hoog niveau. Maar veel krantenuitgevers vervloeken hun eerdere beslissing om een uitgebreide gratis nieuwssite uit te bouwen. Ze willen af van dat gratis, maar de weg terug naar betalend online-nieuws is keihard. Peter Vandermeersch (ex-De Standaard, nu NRC-Handelsblad) windt er geen doekjes om: “Dit huis heeft 200 journalisten. Gaan we die operaties kunnen in stand houden, daar heb ik hele grote vragen bij.”
En dan bloeit er iets moois. In Denver bijvoorbeeld is uit de as van de falliete krant The Rocky Mountain News een kleine maar wel zeer degelijke nieuwssite herrezen, met stevige onderzoeksjournalistiek. Of kijk naar Mediapart in Parijs. Met meer dan 70.000 betalende abonnees financieren deze journalisten keiharde en spraakmakende journalistiek. Begin dit jaar dwongen ze de minister van Financiën tot ontslag na onthullingen over geheime Zwitserse rekeningen.
Ondertussen in New York voelt Huffington Post al aan als ‘oud nieuws’. Buzzfeed is het nieuwste monster online: een nieuwssite die compleet technologisch gestuurd is. Hun computers voorspellen welk ‘nieuws’ mensen op Facebook en Twitter verder zullen verspreiden en zo duwen ze het aantal bezoekers naar ongekende hoogtes. Worden algortimes de sleutel tot succes voor journalistiek in de 21ste eeuw?
Gert Ysebaert, de nieuwe CEO van Het Mediahuis (De Standaard, Het Nieuwsblad, Gazet Van Antwerpen en Het Belang van Li
Hoe hou je als lokaal Nederlands warenhuis stand in een globaliserende markt? Hoe blijf je trouw aan je beginselen als je in handen bent van een Amerikaans investeringsfonds? En hoe blijf je overeind tussen de concurrentie van buitenlandse ketens? Panorama zoekt een antwoord op deze vragen in Het geheim van Hema.
Hema is zo Hollands als klompen, tulpen en koeien. Maar tegelijk zoekt het zich een weg naar het buitenland. Want wil het die goedkope, fijne winkel waar je alles vindt blijven, dan moet het groeien. Produceren en verkopen in het buitenland. Cijfers halen.
Reporter Yan Ting Yuen zette zich een jaar lang in het kielzog van CEO Ronald van Zetten om op zoek te gaan naar het geheim van Hema. Ze volgde hem naar Nederlandse filialen van de warenhuisketen, naar nieuwe filialen in Parijs, naar China en tot aan de deur van de Amerikaanse eigenaars van de keten.
Blijft Hema overal Hema? En hoe speelt het best in op de snel veranderende markt?
Bijna twintig jaar lang al wordt Oost-Congo geteisterd door massale vluchtelingenstromen, geweld, verkrachtingen, oorlog. Zowat één op vier inwoners van de provincies Noord- en Zuid-Kivu is op de vlucht in eigen land: meer dan twee miljoen vluchtelingen, nu al jarenlang. Waarom kan dat geweld niet stoppen? Wie vecht er daar en waarvoor eigenlijk? Panorama zocht en vond diep in Oost-Congo de verklaringen voor de aanslepende oorlogen. Een reportage van Peter Verlinden, regie Jeremy De Ryckere.
Alibaba en Izatullah waren allebei nauwelijks 15 toen ze in België aankwamen, alleen en op de vlucht voor het oorlogsgeweld in hun moederland Afghanistan. Beiden volgden ze heel kronkelige wegen om te overleven in onze samenleving. Panorama volgde de kleine en grote stappen die de twee jongens zetten. Het resultaat is een bijwijlen rauw maar zeer realistisch portret van hun gevecht voor een menswaardige toekomst.
Alibaba zwierf bijna drie jaar van opvangcentrum naar opvangcentrum, hij maakte een heel moeilijke tijd door. Hij had moeite om zichzelf onder controle te krijgen, ging geregeld op de vuist met andere asielzoekers of met begeleiders. Even verzeilde hij in de gevangenis. Hij worstelde ook met een zware identiteitscrisis, en had psychiatrische begeleiding nodig. Izatullah is ook een vechter, maar van een ander type. Hij vluchtte weg uit Afghanistan toen de druk om Talibanstrijder te worden te groot werd. Hier vecht hij voor een vaste job en een stabiele situatie. Allebei kregen ze een tijdlang intensieve begeleiding van het Antwerpse OCMW, dat niet-begeleide minderjarige asielzoekers wegwijs maakt in onze samenleving. Nu ze de kaap van de meerderjarigheid bereikt hebben, moeten ze op eigen vleugels verder. Het had het verhaal van de Afghaans-West-Vlaamse loodgieter Navid Sharifi kunnen zijn.
Een reportage van Peter Heymans, Tim De Ridder en Jo Vandevenne.
Frank zit al zo'n dertig jaar in de gevangenis. Hij is geïnterneerd na een reeks zedenfeiten, waarvan één met moord. Frank wil zelf nooit meer vrijkomen, hij vreest dat hij dan zou kunnen hervallen. Hij beschouwt zichzelf als een gevaar voor de maatschappij. Maar zijn leven in de gevangenis is uitzichtloos. Als geïnterneerde is Frank niet gestraft. Hij is ontoerekeningsvatbaar verklaard en daardoor heeft hij recht op behandeling van zijn probleem, maar die krijgt hij nauwelijks.
Nu al bijna drie jaar geleden vroeg Frank euthanasie, omdat hij naar eigen zeggen ondraaglijk psychisch lijdt. Het was de eerste keer dat die vraag vanuit de gevangenis geformuleerd werd. Tot nu toe kreeg hij nog geen antwoord. De behandelende geneesheren vragen zich af of het lijden veroorzaakt is door het individuele probleem van Frank dan wel door de gevangenisomstandigheden. En ze zoeken ook naar alternatieve mogelijkheden om het lijden van Frank te verlichten. Hij zou eventueel overgeplaatst kunnen worden naar Nederland, maar dat is om juridische redenen niet evident.
Panorama interviewde Frank al in de gevangenis begin 2000. Toen al vroeg hij een menswaardige invulling van zijn situatie. Ruim tien jaar later is die alleen maar uitzichtlozer geworden. Daarom wil Frank op een humane wijze uit het leven stappen. Panorama kon Frank en zijn omgeving al die tijd volgen in zijn strijd om uit zijn lijden verlost te worden. De reportage zoomt ook in op de overwegingen en twijfels van het team dat de beslissing moet nemen. In welke mate is de vraag van Frank een precedent? En kan je zijn vraag ook zien als een zelfgekozen doodstraf? Heeft een geïnterneerde het recht om deze vraag te stellen?
Een reportage van Dirk Leestmans.
Perfect legaal kan je chemische producten online bestellen. 'Niet voor humane consumptie' staat pro forma op het pakje, maar wat er op de deurmat valt, is een nieuwe harddrug. In 'Legally High' trekt Panorama naar gebruikers, die al dan niet weten waarmee ze spelen, en naar een man die zich Dokter Z laat noemen. Hij creëert aan de lopende band nieuwe chemische producten elk voor een specifieke high, in de hoop de volgende uitgaanshit te hebben gecreëerd. De overheid maakt zich grote zorgen om deze legaal te krijgen harddrugs. Maar omdat de producten gebruikt worden in de industrie of voor medisch onderzoek zijn ze moeilijk te verbieden. Vat krijgen op de verkoop ervan lijkt de enige optie. Baxter doet zich graag te goed aan het ganse palet drugs dat tegenwoordig ter beschikking is. Dat een heel deel ervan legaal via het internet te bestellen is en aan huis wordt geleverd, is mooi meegenomen. Regelmatig organiseert hij feestjes voor vrienden, proeverijen voor nieuw spul. Nieuw spul dat wel eens van Dokter Z zou kunnen komen. Hij ontwikkelt chemische stoffen, telkens specifiek gericht op een bepaald effect. En hij gaat er prat op zijn eigen producten zelf te testen. Om te zien of het inderdaad het beoogde effect heeft en omdat hij het eerste proefkonijn voor zijn nieuwe producten wil zijn. Legally High - Scorpion TV, 2013
Europa werkt aan een nieuwe wetgeving om de privacy van de Europese burger beter te beschermen. Door de komst van het internet is die dringend aan vernieuwing toe. De belangen zijn gigantisch. Denk maar aan de winst die bedrijven als Facebook of Google kunnen maken met de privégegevens van hun klanten. Er woedt in Brussel dan ook een nooit geziene lobbyoorlog, met de grote internetbedrijven in de hoofdrol. Panorama schetst een beeld van die oorlog, die vaak met heimelijke en heel slinkse middelen, en in elk geval met heel veel geld, wordt gevoerd.
Max is een 26-jarige Oostenrijker, die een vraagje had voor Facebook : “Wat weten jullie over mij?”. Het heeft 22 mails heen en weer gekost, voor hij de informatie kreeg. Groot was zijn verbazing toen bleek dat Facebook 1222 pdfdocumenten over hem had. Max is nochtans geen fervente Facebooker, verre van, maar ze wisten zelfs nog welke berichtjes hij ooit gewist had.
EU-commissaris Viviane Reding wil nu ondermeer “het recht om vergeten te worden” in de EU-wetgeving inschrijven. Maar de lobbying tegen deze en andere privacy-regels is nog nooit zo fel geweest. En de lobbykantoren gaan ver. Neem nu Erika Mann, tot 2009 Europarlementslid, zij staat nu – met al haar achtergrondkennis en met haar rijkgevulde adresboek – op de loonlijst van…. Facebook. Draaideurpolitiek heet dat.
Tegen de ontwerp-regelgeving hebben EU-parlementsleden meer dan 3000 amendementen ingediend. En soms blijkt het gewoon om copypaste-teksten van de grote internetbedrijven te gaan… Maar wat Belgisch Europarlementslid Louis Michel heeft meegemaakt, tart toch alle verbeelding. Onderzoek van Panorama had uitgewezen dat hij op nummer twee stond bij het indienen van privacy-onvriendelijke amendementen. Hiermee geconfronteerd voor de Panorama-camera valt hij compleet uit de lucht. Na onderzoek blijkt – zo beweert Michel – dat een overijverige medewerker van hem zonder zijn medeweten een hele rist teksten had geamendeerd, die de besc
Gemoederen raken snel verhit als het gaat over genetisch gewijzigd voedsel. De angst dat het slecht is voor onze gezondheid, de woede dat ons eten en de natuur volledig in handen komen van machtige multinationals als Monsanto. Biotechnologen die in hun lab erop uit zijn om de boeren aan een betere oogst te helpen, begrijpen de commotie niet. Zij volgen de regelgeving en in Europa is die streng. Panorama zoekt uit wat we in de toekomst op ons bord krijgen. Een reportage van Greet Pluymers en Rinke Cautaerts.
